K.K.A.P. – St.-Cecilia

Geschiedenis van de Koninklijke Kunstkring Alexis Pierloz

De huidige Koninklijke Kunstkring Alexis Pierloz is ontstaan uit de vroegere “Societe Royale Sainte Cecile”, die destijds in het Casino op de Leopoldplaats in Hasselt gehuisvest was. Voor de Eerste Wereldoorlog stond deze muziekmaatschappij op een hoog muzikaal peil en speelde een vooraanstaande rol in het culturele leven van de Limburgse hoofdplaats. Benevens een aanzienlijk aantal muzikanten kon de vereniging bogen op een ploeg toegewijde en bekwame leiders. Na de oorlog 14 -18 lag in Hasselt, zoals op zoveel plaatsen, het culturele leven stil. Vele instrumenten waren ontvreemd en er waren financiele moeilijkheden, waardoor de Sainte Cecile er moeilijk in slaagde opnieuw van wal te steken. Dit was nochtans niet de hoofdoorzaak van haar verdwijnen. Waarschijnlijk in de geest van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd voelden de muzikanten meer en meer aan dat ze als minderwaardigen werden behandeld door het toenmalige bestuur, enkel samengesteld uit niet-spelende leden. Zelfs een bestuur samengesteld door en uit de muzikanten zelf, kon geen enkel voorstel doen aannemen. Zo ontstond er geleidelijk een wrijving tussen de hogere klasse (bestuur) en de lagere klasse (de muzikanten). Wanneer dan door de muzikanten voorgesteld werd een feest te organiseren in de tuinen van het Casino, met het doel de financiele toestand gezond te maken, en dit voorstel ook verworpen werd, barstte de bom en gingen de muzikanten in staking. Dit betekende het doodvonnis van de “Sainte Cecile”.

Al had de maatschappij nu opgehouden te bestaan, de geest en de liefde voor de muziek bij talrijke oudleden was niet dood. Enkele muziekliefhebbers, staken de hoofden bij elkaar en op 21 augustus 1920 werd in de zaal Concordia op de Havermarkt, de grondslag gelegd van de “KUNSTKRING ALEXIS PIERLOZ” met als dirigent de heer Jozef Peeters sinds 1919 dirigent van de Sainte Cécile. Er waaide een nieuwe wind door de rangen van de Kunstkring, een frisse bries die verjonging bracht, met een bredere opvatting van de statuten en de eerbiediging van eenieders politieke overtuiging.

De KHH is door de jaren heen uitgegroeid tot een harmonie met een muzikanten-, een trommel- en een majorettenkorps.

Geschiedenis van St.-Cecilia

Er zijn publicaties die voor de oprichtingsdatum van de Katholieke Harmonie St.-Cecilia teruggaan naar 1919 toen de Kristen Werklieden fanfare werd opgericht door Z.E.H. Broeckx en Z.E.H. Habraken. De eerste dirigent was toen de in Beringen geboren Felix Sneyers, lid van de Muziekkapel van het Elfde Linie regiment. Na enkele maanden flink studeren kwam de fanfare op straat en blies toen de stapmars “Het Rode Koper” gecomponeerd door dirigent Felix Sneyers.

Tijdens de tweede wereldoorlog lag het Hasseltse muziekleven zo goed als stil. De Katholieke harmonie ontstond eigenlijk uit het samenbrengen, in 1945 van wat er overbleef van 3 vooroorlogse maatschappijen, namelijk: “De werklieden fanfare” van 1919, “het Pijperkorps” van 1933 en de”Katholieke Actie fanfare”van 1935, later nog aangevuld met leden van het “Fluit en Snaarensemble”.

Twintig jaar na de oprichting in 1945 organiseert de Katholieke Harmonie St.-Cecilia in Hasselt een muziekweek van 26 tot 31 mei 1965. In “Het Belang van Limburg” van 25 mei 1965, schrijft burgemeester Paul Meyers onder de titel “De kroon op het werk” onder andere het volgende:

“De Katholieke harmonie St.-Cecilia heeft op zich genomen om einde mei een muziekprijskamp in te richten voor harmonies, fanfares en orkesten onzer provincie. Wij zijn het dynamisch bestuur dankbaar dat dank zij zijn inspanningen de bevolking in de mogelijkheid zal worden gesteld om kennis te maken met de beste muziekverenigingen van onze Gouw.”

In 1955 telde de Katholieke Harmonie St.-Cecilia tachtig muzikanten, het trommelkorps niet meegeteld. Ondermeer 21 klarinetten, zes trompetten, zeven saxofoons waarvan Paul Bijnens vandaag nog steeds saxofoon speelt. Verder nog tien tuba’s enz… en ook één piccolo dat bespeeld werd door Maurice Meynen, die nog steeds muzikant is, maar nu als hoornist.

De Katholieke Harmonie St.-Cecilia was gehuisvest in verschillende lokalen. Aanvankelijk werden de repetities gehouden in een vergaderzaal van het Begijnhof in Hasselt. Later verhuisde de harmonie naar de Oude Hal (nu de nieuwe dekenij in Hasselt). Van de Oude Hal naar de graanmolen Vancraybeks aan de Kempische Poort. Toen dit gebouw te bouwvallig werd heeft de harmonie een nieuwe thuis gevonden in het Parochiaal Centrum Elckerlyk.

Sinds 1945 zijn er heel wat muzikanten gekomen en gegaan, zo ook voor de dirigenten. We noemen enkel die met de langste staat van dienst:

In de eerste plaats, de heer Emiel Swijsen, die de harmonie meer dan 30 jaar dirigeerde.

Jos Meynen was de laatste decennia lange tijd dirigent en is nog steeds dirigent bij de Koninklijke Harmonie Hasselt.